05 Aug 2025
De wind was koel, de lucht eindeloos, en het zand onder mijn voeten nog warm van de dag. Terwijl ik bij het vuur nip van zoete muntthee, onder een hemel bedekt met sterren, herinner ik me dat ik dacht: *dit voelt als een droom*. Dat moment alleen al was de reis van Marrakech naar het rustige hart van Zagora waard.
Ik kom uit het Verenigd Koninkrijk, en mijn vriend en ik hadden ons aangemeld voor een * 2 daagse woestijnreis van Marrakech* naar Zagora zonder precies te weten wat we konden verwachten. Maar vanaf het allereerste begin voelde IT soepel en gastvrijheid. Onze chauffeur, *Hassan*, kwam ons precies op tijd ophalen van onze riad. Het busje was comfortabel, voorzien van airconditioning (gelukkig! ), en we hadden snel een band met de anderen in de groep.
*Dag 1* begon met een lange maar mooie rit door het *Atlasgebergte*. De weg kronkelde en klom door mistige groene valleien, en we pauzeerden even bij de *Tizi n’Tichka Pass* — de uitzichten waren onwerkelijk. Onze gids, *Mustapha*, zat vol verhalen en grappen, waardoor de rit voorbij vloog.
We stopten bij *Aït Ben Haddou*, een zandkleurige kasbah die aanvoelde als een filmset — omdat IT *letterlijk is*. Wandelend door de smalle steegjes en neerkijkend over de kleien daken voelde het alsof ik in de geschiedenis was gestapt. Lunch was tagine in een lokale plaats in de buurt van Ouarzazate - eenvoudig, vers en smaakvol.
Tegen de late namiddag bereikten we *Zagora*, waar een karavaan van kamelen wachtte. De mijne heette *Simo*, en hij had een eigen geest, en besloot af en toe om van het pad af te wijken voor een snack. De *kameelrit bij zonsondergang* was magisch – gouden licht dat zich uitstrekte over de vlakke woestijn, het gekraak van zand onder hoeven en de horizon die roze blonk.
Ons woestijnkamp was eenvoudig maar gezellig. De bedden in de tenten waren verrassend comfortabel, en het diner (soep, kip tagine, en sinaasappels) was heerlijk. Daarna verzamelden we ons rond een vuur, trommelden en werden vreemden vrienden. De hemel was *onwerkelijk* – de Melkweg recht boven ons. Ik vergat mijn sjaal, en Mustapha leende mij vriendelijk de zijne – een klein goedje dat ik nooit zal vergeten.
*Dag 2* begon vroeg. De zonsopgang was rustig en nederig — een wassing van oranje licht dat over de duinen spoot. Na een snel ontbijt reden we met de kamelen terug (mijn benen waren *niet* klaar) en begonnen aan de terugrit, kronkelend door de *Draa Valley* — palmbomen, kleine dorpjes en een langzamer tempo van het leven.
Teruggekeerd in Marrakech voelde de stad luider, sneller — maar ik droeg iets rustigs met me mee. Deze *Marrakesh naar Zagora 2 daagse woestijn tour* was niet alleen sightseeing - IT was een verschuiving in ritme, een kans om te ademen.
Deze * 2 daagse woestijnreis vanuit Marrakech* was het hoogtepunt van ons Marokko avontuur — onvergetelijk.