09 Aug 2025
Marrakech was spannend, maar luid en hectisch, dus ik had een pauze nodig om gewoon te ademen en naar de natuur te luisteren. Nourddin haalde me vroeg op, en toen we wegreden van de stad, maakten de rode gebouwen langzaam plaats voor groene velden en rustige berglucht.
We stopten even bij een kleine arganoliecoöperatie, waar vrouwen geduldig noten met de hand pletten. De geur van geroosterde amandelen was geruststellend — een mooie herinnering aan traditie en hard werken.
Onze gids Younes leidde ons op een mooie wandeling naar de Setti Fatma watervallen. Het pad volgde beekjes en rotsen, met koel water om over te steken en zelfs een nieuwsgierige aap die ons in de gaten hield. Ik gleed uit over een steen en lachte — een licht moment dat de wandeling nog memorabeler maakte.
Lunch bij de rivier was eenvoudig maar heerlijk: kip tagine, vers brood, olijven, en zoete muntthee. Zittend met mijn voeten bij het water, leek de tijd te vertragen.
Terugkeren naar Marrakech voelde anders – rustiger en zachter. Deze dagtrip naar de Ourika Valley vanuit Marrakech was precies de rustige ontsnapping die ik nodig had.