08 Jan 2025
(Rome) rijden we door velden met selomila tarwe, groene bladplanten, honden snuffelend naar truffels, hazelnoot en olijfbomen. Peter, onze chauffeur van onze vorige RomeIn Limo reis naar Rome, herinnert ons niet meer van vorig jaar, hoewel we hem meteen herkennen. Hij is de reden dat we weer bij dit bedrijf geboekt. De kromming van het landschap en het kronkelende lint van de weg, testen snel al ons rijcomfort. Na ongeveer een uur rijden komen we buiten de Civeta de Bagnoregio aan. De stad Bagnoregio was meer dan 2000 jaar geleden een eilandfort toen het werd gebouwd. Sinds zijn geboorte is de zee volledig verdwenen en weelderige bergen en valleien omringen het ooit eiland. Nu lopen we door de vallei van lucht die de zee was. De fundering erodereert langzaam weg en wordt het slachtoffer van het effect van de zwaartekracht op de topografie van het land. Een klein leger Chinese toeristen ramt per ongeluk de muntbediende badkamers die zich boven op de parkeerplaats bevinden. Er is een tweede munt bediende badkamer onder de brug.
De lucht is koel, bijna koud, als we onze trektocht over de lange voetgangersbrug naar de oude stad beginnen. De voetgangersbrug overspant meer dan 3000 meter. Romeinse steden gebouwd op rotsachtige bergtoppen bevinden zich op tal van plaatsen in Italië.
Bagnoregio is een uitstervende stad. Er zijn 11 officiële burgers. Alleen degenen die er wonen mogen blijven. Jaren geleden werd besloten dat geen nieuwe burgers onroerend goed konden kopen. Als een burger sterft, krimpt de bevolking. De meeste gebouwen zijn leeg als we aankomen. Er zijn een aantal die gewijd zijn aan kleine toeristische winkels en restaurants, en een paar be&be’s die gesloten zijn voor het seizoen. De straten een rustig en vredig. We zien een aantal katten zichzelf zonnen op de stenen muren.
Uitkijken over de vergezichten rond de hele stad is idyllisch. Het is precies het beeld dat we allemaal in ons hoofd hebben over hoe Italië eruit zou moeten zien; stenen paden en gebouwen, potbloemen, huilende Wisteria, glooiende groene velden, zelfs een paar oude Italianen die samen op een stoep praten. Het is beeld perfect, een feest voor onze ogen. De stenen muren en wegen bieden al sinds de oprichting onderdak aan voetgangers. We maken veel foto's.
Onze volgende bestemming is Orvieto, een andere Romeinse stad op de top van een rotsachtig uitzicht. Het juweel van de stad is de beroemde Dumo kathedraal, gebouwd in zwart-wit gestreepte muren. De kathedraal werd oorspronkelijk gebouwd ergens in de 12e eeuw, op de top van een vorig aanbiddingsgebouw dat in verval was geraakt. De kathedraal was ongeveer 300 jaar in aanbouw, met aanpassingen en vervangingen tot op de dag van vandaag. De Romaanse kathedraal is een schoonheid om te aanschouwen. Ik geloof dat het de mooiste kathedraal is die ik ooit heb gezien. De frontgevels glinsteren goud in het zonlicht. De sierlijke gedraaide kolommen zijn zorgvuldig vervaardigd en versierd met mozaïektegels. Het is een juweel.
We dwaalden door de straten en vonden een ambachtelijke olijfhoutwinkel en kochten verschillende items. Terwijl daar, de eigenaar sprak met ons over een lokaal restaurant met carbonara. Regionaal eten is een big deal in Italië. We herinnerden ons dat Tony (onze RomeIn Limo gids uit Napels) had gezegd dat Orvieto bekend staat om de carbonara. We grepen de kans om naar een lokaal restaurant te gaan.
Het restaurant La Mezza Luna was gevestigd in een gebouw dat iets meer is dan een verharde grot. Drie familieleden spraken weinig Engels, maar waren warm en gastvrij. Het volledig Italiaans geformuleerde menu had weinig aanwijzingen, maar carbonara was gemakkelijk waarneembaar. We aten zonder voorbehoud. De carbonara zal niet snel vergeten worden.
Tegen het einde van de dag wilde ik straat Peters Well zien. Een oude put met dubbele helix trappen. Na het kopen van tickets liepen we naar de bescheiden ingang. Met meer dan 200 treden wandelden we naar beneden en weer omhoog. De diepte en architectuur van de put was revolutionair.