Tour naar het herdenkingsmonument en museum van Auschwitz-Birkenau vanuit Krakau

Felt way too rushed by the driver to get from place to place—got yelled at when trying to go use the restroom once during the 5 hour experience. Driver was a bit rude to our group as well. Very rough drive, would not recommend for car sick-prone individuals. Seats in the van were very wobbly and driver would constantly slam on brakes. Tour itself was nice and the Auschwitz guides are very knowledgeable. Tour did not end late afternoon like stated, ended closer to 1. Worth it for the low price I guess.

De dag verliep heel vlot. Ik werd om 6 uur 's ochtends opgehaald (ook al was de boeking voor 7 uur 's ochtends) en kwam om 7 uur : 30 . Tegen 8 : 00 Ik kwam binnen en nam deel aan de groepsrondleiding. IT was zoveel makkelijker en het geld meer dan waard om niet bij ieders hotel te hoeven stoppen op de heen- en terugweg. IT betekende dat de dag lang niet zo lang en vermoeiend was als IT had kunnen zijn. Na een dag in Auschwitz is het laatste wat je wilt doen urenlang vastzitten in de bus. Ik zou het ten zeerste aanraden het extra geld te betalen voor de privé shuttle service. Het eerste deel van de tour was erg goed en de gids gaf veel informatie. Het tweede deel ging veel sneller en ze zei heel weinig wat een beetje teleurstellend was omdat ik het gevoel heb dat we veel gemist hebben. Maar over het algemeen was IT goed gedaan.

Onlangs bezocht ik het Auschwitz - Birkenau Memorial and Museum in Polen, en helaas was mijn ervaring als rolstoelgebruiker diep teleurstellend. Ik wil mijn verhaal delen in de hoop dat het anderen helpt en verbetering in toegankelijkheid veroorzaakt. Voordat ik langskwam, keek ik op de website en zag dat het werd beschreven als “soort toegankelijk.” Dit gaf me hoop. Toen ik net aankwam, zag het er beheersbaar uit — maar die illusie vervaagde snel. De nachtmerrie begon toen de tour begon. Veel van de gebouwen zijn historisch en begrijpelijk oud, maar de toegankelijkheid is onvoldoende aangepakt. De meeste ingangen hebben trappen, en veel expositieruimtes waren volledig ontoegankelijk voor mij. Ik had geluk dat ik vrienden en familie bij me had die me steunden en hulp boden, zelfs aanboden om me te dragen – wat ik afsloeg, omdat het gewoon niet eerlijk voor hen zou zijn. Het terrein was extreem ruw. Zelfs met een elektrische rolstoel kunnen de oneffen wegen schade veroorzaken. De paden waren in zeer slechte staat, en navigeren was vermoeiend en frustrerend. Toegang tot een toilet was ook een probleem. Er is er één beschikbaar, maar je moet het eerste deel van het bezoek voltooien voordat je het kunt bereiken - en er zijn trappen, dus het is in wezen verboden - limieten voor iemand in een rolstoel. Ik zag ook andere rolstoelgebruikers, en velen van hen zagen er gestrand of hulpeloos uit, vooral degenen die geen ondersteuning hadden zoals ik. Het was hartverscheurend om te zien. Het tweede deel van het bezoek had soortgelijke problemen — grote treden, smalle ingangen en nog ergere paden. Nogmaals, volledig onpraktisch voor rolstoelgebruikers. Tot overmaat van ramp toonde de gids geen begrip, steun of empathie. Er was geen inspanning om mij erbij te betrekken of te helpen. Het voelde alsof mensen met mobiliteitsproblemen een bijzaak waren. Eerlijk gezegd, als u een rolstoelgebruiker bent die niet kan lopen, verspil dan alstublieft uw geld niet — zelfs niet met de korting van 10 %. Het is niet de moeite waard, want je mist meer dan de helft van de ervaring. Ik woon in Engeland en reisde helemaal naar deze belangrijke historische plek. Ik keek er echt naar uit, maar vertrok met een teleurgesteld, buitengesloten en bedrogen gevoel. Dit is niet zomaar een klacht – het is een belangrijk advies aan anderen zoals ik, en een pleidooi voor het museum om echte stappen te zetten naar inclusie en toegankelijkheid.